Εν κατακλείδι

Δυο μήνες μετά το τελευταίο ποστ ανοικοινώνω το επίσημο τέλος του παρόντος blog.  Στην αρχή πίστευα ότι πρόκειται για ένα απλό blogger’s block που θα το ξεπερνούσα.  Το έριξα στα χάπια φαεινών ιδεών. Τίποτα. Πήγα στο μέντιουμ Βούλα για να δω πότε θα ξαναγράψω. Έριξε τα φύλλα της τράπουλας και ύστερα με κοίταξε με θλιμμένο ύφος. Κατάλαβα αμέσως το νόημα, πέταξα στο τραπέζι 250 ευρώ (τόσα παίρνει η Βούλα) και έφυγα τρέχοντας. Μπήκα σε ένα μπαρ. Παρήγγειλα δυο ουίσκια και δυο ρούμια και τα ήπια εναλλάξ. Έκανα κεφάλι. Γύρισα σπίτι και έγραψα το τελευταίο ποστ. Γειά σας και ευχαριστώ για τα ψάρια.

Μάθημα αναλυτικής μηχανικής

Καλοκαίρι. Σταθμός τρένων. Κόσμος σε κίνηση και κόσμος σε αναμονή. Ένα κύριος με μουστάκι και σχεδόν φαλάκρα, αρχίζει να παραδίδει μάθημα αναλυτικής μηχανικής, αφού πρώτα θέλει να πάρει παρουσίες. Σημειώνω το όνομα μου σε ένα κομμένο χαρτάκι και τα γράμματα μου είναι χάλια. Μια γυναίκα στο βάθος, όρθια, κρατώντας δυο μεγάλες, σκούρες μπλε τσάντες ζητάει μια διευκρίνιση για την εξίσωση Euler-Lagrange. Ο καθηγητής αντί να απαντήσει την κατσαδιάζει ζητώντας της να μιλάει  χαμηλόφωνα για να μην ενοχλεί όσους κοιμούνται. Κάποιοι κάθονται σε θρανία και άλλοι ανεβαίνουν σε μονά βαγόνια για να φύγουν. Απέναντι από το σταθμό στοιβαγμένα σκουπίδια και πίσω τους μπορώ να διακρίνω τη θάλασσα. Συνειδητοποιώ ότι έχω χάσει τη βαλίτσα μου και κάποιος μου λέει ότι το τρένο που περιμένω είναι υπεραστικό και φεύγει από άλλη γραμμή. Παρατάω το μάθημα και αρχίζω να ψάχνω τη βαλίτσα και τη σωστή γραμμή αναχώρησης. Σε έναν τοίχο είναι γραμμένο με μαύρη μπογιά: Αφήστε τα πτώματα να μαυρίσουν στον ήλιο.

Τους προβολείς στήσε/ άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει/

Οι παραπάνω στίχοι θα ήταν σίγουρα σκάνδαλο για τους ανά τον κόσμο ευαίσθητους ανθρώπους που χέρι-χέρι ή σωστότερα διακόπτη-διακόπτη, με υπεύθυνους δημοτικούς φορείς, ανήσυχους πολιτικούς, ευσυνείδητους επιχειρηματίες, άξιους δημοσιογραφικούς οργανισμούς και μη κυβερνητικές οργανώσεις έσβησαν για μια ολόκληρη ώρα τα φώτα.

Μου είναι εύκολο να καταλάβω τις προθέσεις των διαφόρων φορέων, των πολιτικών, των μήντια και των μκο που πίσω από αυτή τη μεγαλειώδη δράση προσπαθούν να πετύχουν με ένα σμπάρο τρία τριγώνια. Σε μια εποχή που οι κοινωνικές αντιθέσεις είναι ιδιαιτέρως οξυμμένες προσπαθούν να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω από ζητήματα για τα οποία τάχαμου φέρουμε όλοι ευθύνη και μας απειλούν όλους, όπως για παράδειγμα η υπερθέρμανση του πλανήτη. Προωθούν μια λογική εξατομίκευσης και ενοχής η οποία συνεισφέρει στην άμβλυνση των κοινωνικών συγκρούσεων. Έτσι, άμα νιώθεις ότι εσύ με τις λάμπες του σπιτιού σου και η τάδε αυτοκινητοβιομηχανία για παράδειγμα, φέρετε το ίδιο μερίδιο ευθύνης για τον επερχόμενο οικολογικό Αρμαγεδδών θα σου είναι πάντα δύσκολο να εντοπίζεις το γεγονός ότι ο μοναδικός μολυσματικός και καταστροφικός παράγοντας στον πλανήτη είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη. Άσε που επιδιώκουν να νιώθουμε ένοχοι για την φοβερή πολυτέλεια να ανάβουμε τα φώτα όταν έχει σκοτάδι. Το τελευταίο είναι στο πλαίσιο της προσπάθειας να μειώσουμε όσο περισσότερο γίνεται τις ανάγκες μας. Έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε πολυτέλεια να ζούμε σε ένα βιώσιμο σπίτι, να τρώμε ένα φαί της προκοπής ή να έχουμε χρόνο να αράξουμε με τους φίλους και τις φίλες μας. Είναι παρόμοια και η λογική που λέει «Α! παίρνεις 1000 ευρώ; Μη μιλάς, μια χαρά είσαι». Ρε δε μας χέζετε! Τέλος, (το τρίτο τριγώνι) με αυτές τις ανώδυνες δήθεν οικολογικές δράσεις προωθείται ένα σύνολο προϊόντων που ταιριάζουν με τις οικολογικές ανησυχίες. Αγόρασε οικολογικές λάμπες, βιολογικά προϊόντα, υβριδικό αμάξι και πάει λέγοντας. Δηλαδή η όλη φάση είναι και μια καλή ευκαιρία για να διαφημιστούν οι «φιλικές προς το περιβάλλον» επιχειρήσεις.

Ωστόσο, μου είναι δύσκολο να καταλάβω τους ανθρώπους που παραμυθιάζονται με αυτή τη μαλακία. Ένας φίλος, για παράδειγμα, που ενώ δεν έχει κουνηθεί ποτέ για το παραμικρό π.χ. για να διεκδικήσει κάτι στο χώρο της καθημερινότητας του, αρχίζει να μου λέει ένα βράδυ που πίναμε μπύρες πόσο καλή είναι η φάση αυτή με το να σβήσουμε τα φώτα και αν θα το κάνω και εγώ. Άκουσε πάνω-κάτω αυτά που γράφω και εδώ. Τι κάνει άραγε τον κόσμο να «κινητοποιείτε» με κάτι τέτοια; Δυστυχώς από τη συζήτηση με τον φίλο μου δεν μπόρεσα να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα. Ίσως είναι μια δικαιολογία για την απραξία αλλά και πάλι μια τέτοια ερμηνεία δεν με ικανοποιεί.

Να σημειώσω επίσης ότι η όλη φάση είναι εντελώς διαμεσολαβημένη από τις διάφορες δήθεν μη κυβερνητικές οργανώσεις και τους σπόνσορες ώστε το και καλά κοινό συναίσθημα που υπάρχει σε αυτή τη μαζική συμμετοχή δεν είναι παρά μια αυταπάτη καθώς κάθεσαι με σβηστά φώτα σαν τον μαλάκα νυχτιάτικα στο σπίτι σου και φαντασιώνεσαι και άλλους που βρίσκονται στην ίδια θέση με σένα. Βέβαια, δεν υπάρχει πιθανότητα να δημιουργήσεις άμεσες σχέσεις με τους άλλους/ες συμμετέχοντες στο κορυφαίο αυτό γεγονός. Ωστόσο, υπάρχουν και οι πολλοί τυχεροί που πήγαν και άκουσαν τον Φραγκούλη (μπλιαχ) ο οποίος τραγούδησε αφιλοκερδώς (τι μεγάλη ψυχή!). Άραγε ο Φραγκούλης τργούδησε unplugged;

Υ.γ. αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού σβήσε-το-φως συμμέτοχους το επεισόδιο του southpark: Two Days Before the Day After Tomorrow

Κοινωνικοί (συν)εταίροι

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ – ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΒΙΟΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ ΚΟΝΔΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ 220 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ

Εκδήλωση

Τύφλα να’χει o Γκέοργκ Χέγκελ

«Το καθολικό συμφέρον και μέσω αυτού

η κατοχύρωση των επί μέρους συμφερόντων

είναι ο καθολικός σκοπός και το περιεχόμενο του Πνεύματος αυτού,

η υπόσταση η διαρκής του Κράτους,

η Κρατική φύση του Πνεύματος

που γνωρίζει και θέλει τον εαυτό του.»

Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του

Κράτους και του Δικαίου, Κ. Μαρξ, 1844

Με αφορμή τη διάλυση ενός πανεπιστημιακού συνεδρίου, «άνθρωποι του πνεύματος» κατήγγειλαν τις πράξεις βίας και τρομοκρατίας που στρέφονται ενάντια στην δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου και των ιδεών. Είναι η δεύτερη φορά που «άνθρωποι του πνεύματος» αντιδρούν στην πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά χρόνια έξαρση βίας και τρομοκρατίας. Ποιες είναι αυτές οι πράξεις; Μήπως αναφέρονται στην δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου; Στην δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα; Στα εργατικά «ατυχήματα»; Στους τόνους χημικών και στο ανελέητο ξύλο που ρίχνουν οι μπάτσοι; Στις συλλήψεις και τις διώξεις ανήλικων με τρομονόμο; Στην ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία; Στην εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως η εκπαίδευση και η υγεία; Στην καταστροφή δημοσίων χώρων πρασίνου; Όχι όλα αυτά για τους ανθρώπους του πνεύματος, ανήκουν στην βρώμικη και αηδιαστική υλικότητα της πραγματικότητας. Αυτοί «εξοργίζονται» όταν διακόπτονται παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου ή όταν ρίχνονται αυγά, μπογιές και μερικές φάπες σε πνευματικούς ταγούς της χώρας. Αυτά είναι πράξεις καταδικαστέες που βάλλουν τη δημοκρατία μας, που διασαλεύουν την πολιτιστική ζωή του τόπου.

Ας δούμε όμως το περιεχόμενο των όσων λένε. Ισχυρίζονται ότι εκφράζουν την αντίθετη άποψη. Αντίθετη σε τι; Μια ανάγνωση των δημόσιων καταγγελιών τους αρκεί για να καταλάβει κανείς, ότι η αντίθετη άποψη που εκφράζουν είναι ταυτόσημη με την άποψη του κράτους, των πολιτικών και των μήντια. Άρα η αντίθεση τους είναι αντίθεση στα γεγονότα και τις πρακτικές της εξέγερσης:

στην κωμικοτραγική “πολιτιστική επανάσταση” των απολίτιστων, στην κοινοτυπία των κούφιων συνθημάτων και της ξύλινης γλώσσας των εκ του ασφαλούς αντιεξουσιαστών, στην ανομία των πρακτικών που γέννησε η εξέγερση, στις καταστροφές, σε σπίτια, σχολεία, πανεπιστήμια, γραφεία και μαγαζιά Ελλήνων πολιτών…

Ξεκάθαρος σκοπός τους είναι να διατηρήσουν την αστική ομαλότητα και κανονικότητα:

Και, σε κάθε περίπτωση, καλλιτεχνικοί διευθυντές εθνικών σκηνών, ή άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο πλουσιοπάροχα επιχορηγούμενοι από τους φόρους μας, χορογράφοι, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, ας θυμηθούν ότι είναι υπόλογοι και στους νόμους της τέχνης αλλά και του κοινωνικού μας συμβολαίου, που επιτάσσουν μεγαλύτερο σεβασμό στο κοινό αίσθημα, δηλαδή σε όσους, καλλιτέχνες ή μη, πιστεύουν στη δημοκρατία και τηρούν τους κανόνες της.

Η έννομη τάξη και ασφάλεια τους παρέχει τη δυνατότητα να είναι «άνθρωποι του πνεύματος» άρα οφείλουν να την υπερασπιστούν.

Συγχαρητήρια κωλογλύφτες της εξουσίας κάνετε καλά τη δουλειά σας!

Οι δημόσιες καταγγελίες των «ανθρώπων του πνεύματος» δεν είναι τίποτα παραπάνω από δηλώσεις νομιμοφροσύνης στους χορηγούς και στους εργοδότες τους και ταυτόχρονα η συνεισφορά τους στο σκηνικό τρομοϋστερίας που εδώ και λίγο καιρό έχει στηθεί σε μια προσπάθεια αναχαίτισης του φαντάσματος της εξέγερσης που στοιχειώνει την κοινωνική ζωή.

[Υ.γ. «Άνανδρο και ύπουλο χτύπημα στην καρδιά της δημοκρατίας» χαρακτήρισε την επίθεση κατά Πανούση η παράταξη Δικαιόραμα Δικηγόρων. Δηλαδή ο Πανούσης είναι η καρδιά της δημοκρατίας; Με τέτοια καρδιά η ανακοπή είναι μαθηματικά βέβαιη.]

Ο αυνανισμός στον 21ο αιώνα

Παλιότερα, το να μαλακιστείς ήταν μια αμιγώς χειρωνακτική διαδικασία η οποία συνήθως περιλάμβανε ένα πορνοπεριοδικό, μια τσόντα, μια φωτογραφία ή ό,τι τέλος πάντων μπορούσε να «εξάπτει» την φαντασία του καθένα και της καθεμιάς. Ύστερα ήρθε το internet αλλά και πάλι η χειρωνακτική πλευρά του αυνανισμού είχε το πάνω χέρι.

Σήμερα αν δεν κάνεις τα πάντα χρησιμοποιώντας κάποιο ψηφιακό gadget είσαι ντεμοντέ. Ούτε χέρια, ούτε λεκέδες, ούτε τίποτα! Βάζεις το πουλί σου σε μια ειδική συσκευή, το real touch, το οποίο προσομοιώνει τον κόλπο, το στόμα ή τον πρωκτό. Το μηχάνημα συνδέεται μέσω usb με τον υπολογιστή στον οποίο παίζει τσόντα κατάλληλα κατασκευασμένη ώστε να εναρμονίζει τις κινήσεις του ψηφιακού μαλακοϋποδοχέα με την «υπόθεσή» της.

Μάλιστα, στο πλαίσιο του σεβασμού της ανθρώπινης διαφορετικότητας η συσκευή απευθύνεται τόσο σε ομοφυλοφίλους όσο και σε ετεροφυλόφιλους άντρες. Παρεμπιπτόντως, για τις γυναίκες δεν έχει καμιά χρησιμότητα.

Φυσικά, το όλο πράμα έχει ένα κόστος. Καταρχήν 150$ για τον ψηφιακό μαλακοτρίφτη. Επίσης πρέπει να πληρώνεις τις συμβατές με το μηχάνημα τσόντες οι οποίες μάλλον θα κοστίζουν περισσότερο.

Η εποχή του ψηφιακού μαλάκα ανατέλλει…

[Υ.γ. Πώς και δεν έχουν σκεφτεί να φτιάξουν μια συσκευή που θα την έχουμε προσαρμοσμένη στον κώλο μας και θα είναι ένας ψηφιακός πορδομετατροπέας. Θα μετατρέπει την κλανιά σε κάποια μελωδία της αρεσκείας μας. Για παράδειγμα θα κλάνεις και θα ακούγεται το τελευταίο χιτ της Δέσποινας Βανδή, ή αν είσαι πιο κουλτουριάρης θα ακούγονται τα πνευστά από το Μπολερό του Ραβέλ. Επίσης μπορεί να μετατρέπεται η άσχημη μυρωδιά της κλανιάς, μέσω κάποιας χημικής διεργασίας, σε μυρωδιά λεβάντας ή μέντας. Έτσι, η φράση «κλάνω μέντες» θα αποκτήσει μια κάποια κυριολεξία.]

The potentiality of storming heaven

Παρουσίαση της εξέγερσης του Δεκέμβρη μέσα από τις πράξεις και το λόγο των ίδιων των εξεγερμένων. Το video φτιάχτηκε στη Θεσσαλονίκη το Γενάρη του 2009 και προβλήθηκε για πρώτη φορά σε ανοιχτή συζήτηση-απολογισμό της εξέγερσης, στην κατειλημμένη δημοτική βιβλιοθήκη της Άνω Πόλης.

http://www.black-tracker.gr/details.php?id=261

Sorry my ass

Στο Ενωμένο Βασίλειο, πρώην διευθυντές και μεγαλοστελέχοι τραπεζικών κολοσσών, που τα αρπάξανε χοντρά, βγαίνουν και ζητάνε συγγνώμη! Μια μαλακιούλα κάνανε οι καημένοι, πήρανε μερικά ρίσκα παραπάνω, πέσανε έξω σε μερικές εκτιμήσεις, δε χάλασε κι ο κόσμος (σάματις είχαν να χάσουν τίποτα;) Τη «ζημιά» δεν πρόκειται βέβαια να την πληρώσουνε αυτοί αλλά οι «από κάτω». Το κράτος (ως συλλογικός καπιταλιστής) ας είναι καλά…θα τους ξελασπώσει.

Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί τώρα: Κάποιοι ληστεύουν μια τράπεζα και τους πιάνουν. Αν ζητήσουν συγγνώμη απαλλάσσονται από τη φυλάκα;

[ρίξτε μια ματιά στους μισθούς (+bonus)  των ατσαλάκωτων, είναι για να σου πέφτει το σαγόνι!

1 British pound = 1.1025282 Euros]

Πίσω απ’ τις βιτρίνες του κόσμου δουλεύουν καλά τα σφαγεία

ΣΦΑΙΡΑ

ΒΙΤΡΙΟΛΙ

ΓΕΡΑΝΟΣ

ΨΥΓΕΙΑ

Δεν είναι λέξεις. Είναι στιγμές του καθημερινού (ταξικού) πολέμου.

6/12/08 Η σφαίρα του ειδικού φρουρού Νώντα Κορκονόεα σκοτώνει τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

[τι να γίνεται άραγε με αυτό το τομάρι; Μάλλον τον τιμωρούν παραδειγματικά…]

22/12/08 Το βιτριόλι στο πρόσωπο της Κωνσταντίνα Κούνεβα που έριξαν (ή πληρώσανε άλλους να ρίξουν, λίγη σημασία έχει) τα αφεντικά της (Ησαπ, Οικομετ), έχει στείλει την μαχητική εργάτρια από τη βουλγαρία στο νοσοκομείο με αναπηρίες και βαριά τραύματα. Φυσικά, το «μήνυμα» αφορούσε όσες και όσους σηκώνουν κεφάλι.

[Η αστυνομία «ψάχνει» ακόμα τους ενόχους. Πιθαναλογούν ότι πρόκειται για «ερωτικό» έγκλημα. Όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.]

5/02/09 Βραχίονας γερανού αποκολλάται, για «άγνωστους λόγους», και λιώνει τον εργάτη Βλαδίμηρο Μαμπεντζίδη στο εργοτάξιο του μετρό, στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Η Θεμελιοδομή Α.Ε., μέλος τη κοινοπραξίας εταιριών που πήραν την εργολαβία, ισχυρίζετε ότι ποτέ δεν έχει συμβεί τέτοιο εργατικό ατύχημα εδώ και 35 χρόνια.

[Τέτοιο εργατικό ατύχημα δεν έχει συμβεί. Συμβαίνουν αυτά μωρέ, δεν φταίει κανείς, ατύχημα ήταν, όπως και στο Πέραμα, όπως και στα έργα του μετρό της αττικής (στην εργολαβία είναι και πάλι μπλεγμένη η Θεμελιοδομή), όπως και στα ολυμπιακά έργα, όπως…]

5/02/09 Σε ψυγεία έκρυψαν ανασφάλιστες εργάτριες σε κονσερβοποιία της Νάουσας κατά τη διάρκεια ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας. Αυτό κατήγγειλε ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλλικού Κέντρου Νάουσας, ο οποίος συνόδευε το κλιμάκιο της Επιθεώρησης και κατάλαβε ότι στα ψυγεία ήταν κλεισμένες εργάτριες. «Δεν αποκάλυψα στους υπαλλήλους της Επιθεώρησης Εργασίας αυτό που συνέβαινε, γιατί είναι σίγουρο ότι αν έβγαιναν από τα ψυγεία θα έχαναν τη δουλειά τους. Όταν βγήκαμε από το εργοστάσιο πήρα αμέσως τηλέφωνο τους εργοδότες, τους ενημέρωσα ότι ο κίνδυνος πέρασε και τους ζήτησα να βγάλουν αμέσως τις γυναίκες από τα ψυγεία», είπε ο κ. Τσίτσης, πρόερδος του ΕΚΝ.

[Δηλαδή καλύτερα να σου παγώσει το αίμα παρά να χάσεις τη δουλειά σου, ε Τσίτση; Καλά που πήρες τηλέφωνο στους εργοδότες για να τις βγάλουν, αφού φύγατε, γιατί μπορεί και να τις ξεχνούσαν μέσα…Τί ήρωας!]